powrótSzpital Zakaźny św. Stanisława
fot. Muzeum Powstania Warszawskiego
Szpital Zakaźny Miejski św. Stanisława wybudowano w 1882 r. W dniu wybuchu Powstania stał się schronieniem dla około 600 mieszkańców okolicznych domów. W następnych dniach część z nich personel szpitala przetransportował poza Warszawę w wyprawach po żywność i zaopatrzenie w leki.
13 sierpnia 1944 r. personel miał być wywieziony do obozu w Pruszkowie. Komendant szpitala, dr Paweł Kubica, wynegocjował z Niemcami zmianę tę decyzji, jednak nie udało się jej całkowicie zapobiec i część personelu szpitalnego trafiła do obozów w Pruszkowie i Suchedniowie.
W październiku 1944 r. szpital został ewakuowany do miejscowości podwarszawskich. Na terenie szpitala Niemcy zorganizowali magazyny amunicji i materiałów wybuchowych, których eksplozja uszkodziła cztery parterowe pawilony oraz doprowadziła do zawalenia trzypiętrowego budynku. Niemcy, opuszczając szpital, zdemontowali wszelkie urządzenia mechaniczne kuchni, pralni, kotłowni i oddziałów, a także zabrali pozostały sprzęt i bieliznę.
Po wojnie szpital został odbudowany i liczył 251 łóżek. W 1962 r. – jako Miejski Szpital Zakaźny - liczył 500 łóżek. Obecnie jest to Wojewódzki Szpital Zakaźny.