Muzeum Szpitala Polowego
© Fundacja Warszawskie Szpitale Polowe
W czasie Powstania Warszawskiego w obszernym schronie pod kamienicą przy ul. Konopczyńskiego 5/7, dwa piętra pod ziemią, działał szpital polowy. Pacjentów i personel ulokowano tam 3 września 1944 r., gdy niemiecki ostrzał nasilił się tak bardzo, że przebywanie w budynkach nr 3 i 5/7, gdzie do tej pory działał szpital, stało się niebezpieczne.
W schronie przebywało blisko 200 osób. Mimo bardzo trudnych warunków – braku oświetlenia, wody, podstawowych lekarstw - przeprowadzano operacje ratujące życie. 6 września wkroczyli Niemcy. Komendant szpitala, dr Stefan Żegliński, wynegocjował z nimi ewakuację. Uratowano wszystkich.
Ta historia dramatu, poświęcenia i odwagi, która rozgrywała się w tej kamienicy, stała się scenariuszem wystawy muzeum, jakiego Warszawa jeszcze nie ma. Projekt Muzeum Szpitala Polowego zakładał zbudowanie w schronie pod kamienicą przy ul. Konopczyńskiego 5/7 placówki muzealnej, która upamiętniłaby działający tam szpital, historię związanych z nim ludzi, a także całą powstańczą służbę zdrowia.
Projekt realizowała w latach 2012-2021 Fundacja Warszawskie Szpitale Polowe we współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego. Patronat honorowy przyznali inicjatywie prezydent Warszawy, dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego, rektor Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i prezes Polskiego Czerwonego Krzyża.
Dzięki wsparciu m.st. Warszawy powstała koncepcja scenariusza wystawy Muzeum Szpitala Polowego. Wsparcie Fundacji PZU umożliwiło zaś stworzenie internetowej bazy powstańczej służby zdrowia Szpitale Polowe 1944.
W 2014 r. staraniem Bogny Janke, Fundacja Warszawskie Szpitale Polowe wydała w formie książki niepublikowane wspomnienia sanitariuszki szpitala przy ul. Konopczyńskiego, Marii Zatryb-Baranowskiej. Więcej o tej książce można przeczytać TU.
