powrótSzpital polowy Kopernika 43
fot. www.wsdz.pl
Szpital Dziecięcy przy ul. Kopernika 43 został wybrany jako szpital polowy dla Batalionu „Gustaw”. Jego komendantem został dr Zbigniew Tabeński ps. "Łada".
Przed Powstaniem zgromadzono zapas środków opatrunkowych, lekarstw, narzędzi chirurgicznych. Po godzinie „W” w dwóch salach na pierwszym piętrze zorganizowano szpital polowy. Po 2 sierpnia przyniesiono do szpitala rannych Niemców i Polaków z punktu opatrunkowego z Domu Nauczyciela przy ul. Smulikowskiego. 5 sierpnia pocisk z działa czołgowego trafił w koniec szpitalnego korytarza i rozerwał się w piecu sali nr 1 pełnej rannych. Na szczęście nie było ofiar. 6 sierpnia do szpitala wtargnęli Niemcy, którzy zabrali swoich rannych. Ci zeznali, że byli dobrze traktowani i że jest to szpital cywilny. Niemcy zostawili szpital w spokoju. Po tym zdarzeniu zorganizowano szpital polowy w położonej nieopodal kamienicy przy ul. Konopczyńskiego 3.
W szpitalu przy ul. Kopernika lekarze operowali niemal bez przerwy. Dość szybko zaczęło brakowac środków opatrunkowych i lekarstw, jednak śmiertelność w tym szpitalu była stosunkowo niska.
3 września szpital przeżył ciężki nalot, w czasie którego został obrzucony bombami burzącymi i zapalającymi. Konieczna była ewakuacja. Rannych umieszczono w piwnicach sąsiednich budynków. 6 września nastąpił ponowny nalot. Ranni zostali ewakuowani w kierunku Śródmieścia. Po upadku Powiśla szpital ewakuowano.