powrótFort Sokolnickiego
fot. Wikipedia
Szpital w Forcie Sokolnickiego na Żoliborzu działał od 1 września 1944 r. Umieszczono w nim 400 rannych. Komendantem i naczelnym chirurgiem był dr Szulc. Ewakuowano do niego szpitale z Czarnieckiego i Śmiałej (szpitale nr 104 i 104a) oraz część rannych ze szpitala na Krechowieckiej.
Personel szpitala przygotował szpital na kapitulację; chodziło o to, by przekonać Niemców, że szpital ma charakter cywilny i nie ma w nim powstańców. Janina Kraczkiewicz przygotowała odpowiednią dokumentację pacjentów; jak wspominała, w nocy z 29 na 30 września w spisie chorych było 608 osób. Zebrano legitymacje wojskowe, opaski, bron i zakopano je przy wejściu do Fortu.
30 września Niemcy wkroczyli do Fortu. Atmosferę poprawiła obecność niemieckich pacjentów szpitala, którzy przekazali, że byli dobrze traktowani przez polski personel.
3 października rozpoczęła się ewakuacja szpitala – do Tworek i Pruszkowa. Do każdego transportu wychodzącego ze szpitala dołączała grupa personelu szpitala oraz zdrowi powstańcy z opatrunkami, które miały ucharakteryzować ich na rannych.
