powrótSzpital św. Jana Bożego
fot. Edward Tomiak ©Muzeum Powstania Warszawskiego
Szpital mieścił się w zespole budynków przy ul. Bonifraterskiej 12, należących do Zakonu Szpitalnego Ojców Bonifratrów. Zespół stanowiły kościół pod wezwaniem św. Jana Bożego, szpital i budynki przyklasztorne. Podczas Powstania Warszawskiego stanowiły one istotne punkty powstańczego oporu. Po 10 sierpnia szpital znalazł się blisko pierwszej linii walki i był coraz częściej ostrzeliwany. Pacjentów zaczęto przenosić w głąb Starego Miasta. W dwóch etapach do 15 i 20 sierpnia ewakuowano 300 rannych wraz z personelem do szpitala przy ul Długiej 7. Powstańcy bronili szpitala do 25 sierpnia. 26 sierpnia Niemcy podpalili piwnice i wtedy wycofali się ostatni żołnierze. Budynki zostały prawie całkowicie zburzone podczas walk. Po wojnie odbudowano kościół, pominięto zaś rekonstrukcję szpitala. Na ścianie kościoła widnieją pamiątkowe tablice, m.in. poświęcona żołnierzom AK z batalionów „Zośka”, „Miotła” i „Pięść” oraz upamiętniająca rozstrzelanie 30 sierpnia 1944 r. ok. 300 osób ze szpitala. Przed wojną szpital św. Jana Bożego należał do Kliniki Psychiatrycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Posiadał bardzo dobrze wyszkoloną i ofiarną załogę oraz grupę wybitnych chirurgów.
